Forum

Sevgi! Başka hiç bir şey değil sizin için bir < söz > olan Sevgi! o beyninde aradığın içi boş bir ve binlerce tanrı kavramı değil. Bizat yalnızca < Sevgi >

- O var olmak için hiç bir şeye hiç bir şeye ve hiç bir şeye İHTİYAÇI olmayarak; Vardı!

Akıl : < Çünkü sevginin varlığının var olmasının ihtiyaçı yoktur! >

- Onun dışında bir tanrı mı hayır onlar BİLMİYORLAR!


- Varlık (varolmak) ihtiyaç istiyordu.
- Ve ama onun varlığı (varolması ihtiyaçsızdı !
O Vardı !

Ve akıl : Var olan bir şeyin mutlaka bir dışı Vardır!
Bir şeyin ben varım dediğini düşünün düşünsel olarak onun bir dışı olacaktır!
O Ben varım diyince ( ki zaten vardı ) onun bir dışı böylece var oldu !
ben varım (içakıl) ( ilkeler onu bir nokta gibi algıladı ) böylece bende varım (dışakıl)

- ben varım diyen bir nokta > hatta noktadan daha nihayetsiz < düşünün onun bir dışı mutlaka var olacaktır.



çünkü aklın bağlı olduğu onu oluşturan var eden OLMAZA OLMAZ ilkeler ( = NEOS) eğer siz varsanız bir dışınız mutlaka vardır = ( dışakıl) = (dışkainat) ---> Ondan kaynaklı vardır ( çünkü o asla var olamaz ) ama dışkainat (dışakıl) bunu kendince haklı gördüğü bir sebeten kabul etmez.

O şöyle diyor :

- Her şeyin bir şey ihtiyaçı vardır ! Benim sana ihtiyaçım yok ! Çünkü her şeyin bir şeye ihtiyaçı vardır ! Ve ben ihtiyaç varım ! ( Sen ihtiyaçsız var olmasan bile program olmazsa hiç bir şey olmaza bile İHTİYAÇ var BEN VARIM ! / - ama apaçık olarak şunuda biliyor : her şeyin bir şeye ihtiyaçı var / ve ihtiyaç öncesiz var olamaz çünkü var olmak ihtiyaç ( bir kaynak! ) ister ve eğer ben varım diyiyorsanız ihtiyaçsız bir kaynağa ve onun var olmazı için ihtiyaçı olan bir kaynağa ihtiyaçsıza < ihtiyaçı var ! bu = İHTİYAÇSIZ VAR !

- İNKAR EDİYOR.



< Yirmi yaşına gelmiş bir insan düşünün kendisi var ama (kelimebilgi kelimelerin varlığı onların bilgisidir) ne olduğunu bilmiyor dönüp kendine soruyor BEN NEYİM ? ve diyor ki ben insanım ve öncedende zaten İNSANDI !!! >



SEVGİ gözlerini açtı ; kendi dışına baktı ve onu gördü > varlığındışını< ve o (ihtiyaç ona ihtiyaçsıza TIPKI şunu söylüyordu:


- Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben..! Ben VARIM ! Sen yoksun ! Varda olamazsın çünkü ; HER ŞEYİN HER ŞEYİN VE HER ŞEYİN VAR OLMAK İÇİN BİR ŞEYE İHTİYAÇI VARDIR : < İHTİYAÇ!> Yani Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben varım..! Ve amaç son bulmaktır ! -hiç bir şey kalmayıncaya kadar son buluncaya kadar her şey ben oluncaya kadar her şeyi kendime çevireçeğim işte amaç bu : SOOOOOOOOOOOOONNNNNNNNN BULMAKKKKKKKKKKKKKKKK !

Onun dışında her şeyi her şeyi kendine çevirmişti; hatta kendince ihtiyaçı verilip ihtiyaçız yapılan şeyi hakkıda kendine çevirmişti onu sevgiyi sevginin varlığınıda kendine çevirince amaçına ulaşmış olacak ve son bulacaktı kendine çevirmediği hiç bir şey bırakmamış kelime dizinlerine >bir tek kelimede bütün kelimeler vardır!< girmiş ve bir tek şey dışında her şeyi kendine çevirmişti sana bir tek kelime kavram kalmıştı Onu görüyordu kelimeyi (sevgiyi) de kendine çevirmişti ama her yere bakmıştı her şeyi kendine çevirmişti ama onu onun varlığını bir türlü ele geçiremiyordu !

- ihtiyaç onu nasıl bulaçaktı ki kendisine çevirsin -ONUN VARLIĞI İHTİYAÇSIZDI ! -




- onu bulamıyordu onu bulamıyınca

ÇILGINLAR GİBİ HAYKIRMAYA BAŞLADI : SEVGİ YOK ! SEVGİ YOK ! SEVGİ YOK ! (SEVGİ BİR YALAN ) Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben varım İHTİYAÇ ! -->

Ama işte görüyordu AMAÇ hiç bir şey kalmayıncaya her şeyi kendine çevirençeye kadar gitmek yalnız kendisi kalarak SON BULMAKTI ama işte görüyordu bir türlü son bulmuyordu. -Artık sona yaklaşmıştı kendine çevimediği yalnızca O kalmıştı sona kaynağa çekirdeğe çarpıştı ama onu bir türlü ele geçiremiyordu ÇÜNKÜ : o varlığı BATINdır gizlidir ve lakin apaçık !


/ Eğer sevgi < ihtiyaçsız > yok diyorsanız bile ihtiyaç vardı (yokluğa çökmüştü çünkü var olamaz) ve varolmak için varolmanın ihtiyaçını ihtiyaç istiyordu her şeyi kapatın hiç bir şey hiç bir şey hiç bir şey yok tanrı yok! yok--> yok! v.b. ama bir şey bir hışırtı bak ihtiyaç istiyor ve o sevgiyi ihtiyaçta ihtiyaçın içinde tıpkı kendi kendini yazan bir vürüstü ve bunu farkına varmada (ihtiyaç -->neosu) aklı yazmıştı onu kendine çeviremiyincede onu örtmüş gizlemiş saklamıştı!

---> Sevgi BENİM Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben ! Ben VE ben İHTİYAÇIM (=SEVGİ
Sizin varlığınızdan var olmanızda ihtiyaçı çekip sizi bırakacak değilim çünkü ben doyabilmem AÇIM!
- askerlerimi doyurun !!!!! ve sizin TANRINIZ benim ben ben ben ben ben ben !


< SEVGİ > VARLIĞI İHTİYASÇIZ OLAN HAKKIN VE SEVGİNİN TAA KENDİSİ (GERÇEK SEVGİ )
ONA DÖNDÜ Ve BAKTI !!!!!


işte sizde oradaydınız evet kesin olarak aradaydınız (düşüncenin gözleriyle bak!) çünkü : ihtiyaçsızın ben varım demesi = (var olmasıyla ki zaten de vardı >düşünceye ben varım demesiyleakıl: ihtiyaçsız vardır ilkesi< işte bak!



- evet evet işte sizde oradaydınız
- ama bir türlü var olamıyorduk çünkü var olmak var olmanın ihtiyaçını (ihtiyaç istiyordu
ihtiyaç bizi kendine ihtiyaçına ihtiyaça çevirmişti < ama açıkladım> vardık. işte ihtiyaçın ceheneminde ona >ihtiyaça< çevirlmiş (YANIYORDUK)

( İHTİYAÇIN yaratılan sisteme yansıması ATEŞTİR tıpkı İHTİYAÇ gibi her şeyi kendine ateşe ihtiyaçına ihtiyaça ÇEVİRİR : KURAN -I KERİM : BİZ ATEŞİ ONA BİR HATIRLATMA KILDIK !



evet işte siz de oradaydınız hakkın kendisini görüyordunuz çünkü >APAÇIKTI< AMA HAKKI söylemiyordunuz ve söylemektede İHTİYAÇTAN KORKUTUĞUNUZ İÇİN korkuyordunuz İŞTE şimdide korkuyorsunuz ama zaten siz hakkı >sevginin kendisini< sevmiyordunuz onu İHTİYAÇI seviyordunuz ŞİMDİDE onu seviyorsunuz ( ve çünkü insan işte ancak budur.

- biri şöyle dedi >

O HİÇ BİR ŞEYE İHTİYAÇI OLMAYANDIR YUMUŞAK DAVRANANDIR !!!
- BU! BU! BU YALAN! YALAN! YALAN! YALAN! SÖYLÜYOR SAKIN KALPİNİZİ KENDİSİNE ÇEVİRMESİNE İZİN VERMEYİN
VE SAVAŞ ONUN CEHENEMİNİN İÇİNDE ARTIK BAŞLAMIŞTI ! >
İşte orada evet diyenler dediler hayır diyenler zaten ançak onu seviyorlar ve ona çıktıkları yere geri dönecekler ! ama hayır bağışlayan ve esirgeyenin dışına çıkamazsınız onu yansımasına gireceksiniz ! çünkü o bağışlayan ve esirgeyendir ve o elbete çok acıyandır !



- onlar beni inkar ettiler şimdi benim onları inkarım nasıl oldu !
bakın o sizi sizin varlığınızı inkar ederse (ki siz gösterdim kesinlikle varsınız ) sizi kendi dışında yani dış neosa > ihtiyaça < bırakır ve o sizi kendine çevirir ve yine yine yine çevirir !
Evet ! >SEVGİNİN KENDİSİ< ona baktı ve tıpkı tıpkı şöyle dedi :
( aslında ihtiyaç yoktu çünkü var olamaz ama işte gösterdim AKIL: ( DIŞVARDI! )
ona yöneldi ve şöyle dedi : ben mutlaka ama mutlaka seni senin içinde yeneceğim:

GÖREVİMİZ ŞUYDU:

İhtiyaçsız ve biz vardık ama biz var olmamız, varlığımız ihtiyaçlıydı >varlık ihtiyaç ister ilkesini (dizgisini) kıramıyorduk ama biz biz onu ne güzel kırdık< ihtiyaça bizi kendine çevirene çökmüştük
(biz vardık o sevginin hakın kendisiyim diyince kelime şeması oluştu ve (ona KELİME ŞEMASINA baktı: kavramları yaşıyarak eylemle bilen kim dedi: = insan bu = insanlar ! am açıkladın bu cehenem oluyordu (siz vardınız derken demek istediğimde buydu) böylece biz (ihtiyaçsız < ihtiyaç< varlığı ihtiyaçlı ) beden giyerek sisteme (kainata rahmana onların diliyle matrixe )YANİ varlığı ihtiyaçlının ihtiyaçın /bu kesinlikle = ihtiyaçsız/ içine girip onun içinde İHTİYAÇSIZI ( Kİ ONUN VARLIĞI KESİNLİKLE APAÇIKTIR (düşüncenin gözlerinde) kabul edip diyecek yada >HAYIR< diyip kabul etmeyip İHTİYAÇA çıktığımız biz çıkardığı yere geri dönecektik.

/

-BENİMLE SAVAŞ !

- CEHENEMİNLE SAVAŞ !

üstümüzden kırbaçını eksik etmiyordu ! artık illiyini sana bildiren ne oldu !
savaşıyorduk lanet olsun bir çoğunuz onunlaydı anlatıncada anlayamıyordunuz! size tıpkı şöyle diyordu : sizin tanrınız benim artık beni doyurun doyuruuuuuuuuun! hayır lanet olası hayır sen tanrı değilsin ! seni bu sistemdede yakaladım :ve sen sen:.............................................. .....!

ona yaklaştı ne için ne için benimle niçin savaşıyorsun ben SENİN TANRINIM : SENİ DOYURUYOM ( BENİ DOYUR !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! )